Stukjes van de puzzel van Klimaat en tijd; nr 5: Het evenwicht verdwijnt

Apr 5, 2022

We zijn pas laat het klimaat gaan meten, voor het eerst in 1958, vervolgens kwam de Club van Rome, in 1990 verscheen het eerste IPCC rapport (Intergovernmental Panel on Climate Change). Daarna volgden de rapporten zich sneller op. 4 april 2022 verscheen het laatste rapport van werkgroep III, Mitigation of Climate change. Secretaris-generaal Gutteres noemde het rapport een “litanie van gebroken beloften, lege toezeggingen dat de wereld op het spoor zet naar een onleefbare wereld”.

De klimaatmodellen zijn enerzijds gebaseerd op empirische gegevens en anderzijds op natuurkundige wetten. De modellen worden in de tijd steeds verfijnder, de samenhangen worden duidelijker. En de uitkomsten steeds zekerder. Het gaat in de modellen om oceaanstromen, het verdampen, condenseren, smelten en bevriezen van water in de atmosfeer, neerslag, convectie, zonneactiviteit, bewolking, biologische processen, vulkaanuitbarstingen en vele andere processen en effecten die allemaal invloed hebben op het klimaatsysteem en resulteren in regionaal verschillende klimaten op aarde. Een totaal met zeker 100 parameters.

In 2016 verscheen de eerste temperatuurspiraal van de hand van Ed Hawkins om daarmee de opwarming van de aarde sinds 1850 visueel aan te geven. Inmiddels ziet de spiraal er zo uit :

 https://svs.gsfc.nasa.gov/4975 (video)

Kantelpunten

In de modellen wordt gesproken over kantelpunten, waarbij een kantelpunt een cascade aan gevolgen met zich mee brengt die bovendien irreversibel zijn.

In onderstaande figuur staan de negen benoemde kantelpunten op de Aarde geprojecteerd.

Bron: https://www.weforum.org/agenda/2019/12/climate-tipping-points-earth/

Met één blik zie je dat de meeste kantelpunten in de Poolgebieden liggen. Daarover in een volgende blog meer.

Alvast een eerste zorgwekkend beeld: In onderstaande grafiek staan de minimum hoeveelheden zee-ijs, zoals in de eerdere IPCC modellen is opgenomen en de werkelijk waargenomen minimale hoeveelheden naast de figuur van de zgn. Artic death spiral.

bron: https://e.wikipedia.org/wiki/Tipping_points_in_the_climate_systems en https: //www.arcticdeathspiral.org/

Het evenwicht verdwijnt.

Twee beelden springen hierbij in mijn gedachten: De in balans bewegende, bijna dansende mobiles van Alexander Calder, nr. one to nine.  Avant la lettre refererend aan de 9 kantelpunten? En de 3d print van een on-af spinnenweb dat volgens het bijbehorende artikel al veel kan verduren. Kunnen wij, kan de Aarde ook veel verduren? Of hebben we dat met een opwarming van 1,5 graden al meer dan opgesoupeerd?

Number one to nine, 1967, Alexander Calder (bron: Calder foundation: https://calder.org)
3D-geprint model van een kogelspinweb, gebaseerd op scans. Foto Isabelle J. Su et al. (NRC 12 augustus 2021: een onaf spinneweb kan al heel wat verduren)